Author :
Abstract
Bu araştırma, müzik eğitiminin bilişsel ve duyuşsal süreçlerle ilişkisini kuramsal bir çerçevede ele alarak, alan yazında sunulan teorik ve ampirik bulgular doğrultusunda kapsamlı bir değerlendirme sunmayı amaçlamaktadır. Müzik eğitimi, yalnızca teknik becerilerin geliştirilmesine katkı sağlayan bir disiplin değil, aynı zamanda bireyin bilişsel (algı, bellek, dikkat, problem çözme) ve duyuşsal (motivasyon, estetik algı, öz-yeterlik) süreçlerini destekleyen çok boyutlu bir öğrenme sürecidir. Bu süreçlerin birbiriyle nasıl etkileşim içinde olduğu, öğrenme süreçlerine katkıları ve eğitim ortamlarında nasıl optimize edilebileceği, araştırmanın temel problem alanlarını oluşturmaktadır.
Bu çalışma, betimsel literatür taraması yöntemiyle yürütülmüş olup, müzik eğitiminin bilişsel ve duyuşsal boyutlarını ele alan kuramsal modeller ve ampirik araştırmalar sistematik bir şekilde incelenmiştir. Araştırma bulguları, müzik eğitiminin bilişsel süreçler açısından bellek kapasitesini artırdığını, dikkat mekanizmalarını güçlendirdiğini ve akademik başarıya olumlu katkı sunduğunu ortaya koymaktadır. Duyuşsal süreçler açısından ise müzik eğitimi, bireyin motivasyonunu artırmakta, estetik algısını geliştirmekte ve performans kaygısını azaltmaktadır. Sonuç olarak, müzik eğitiminin yalnızca sanatsal bir etkinlik değil, aynı zamanda bireyin zihinsel ve duygusal gelişimini destekleyen temel bir pedagojik araç olduğu belirlenmiştir.
Keywords
Abstract
This study aims to provide a comprehensive evaluation of the relationship between music education and cognitive and affective processes within a theoretical framework, drawing upon theoretical models and empirical findings in the literature. Music education is not only a discipline that enhances technical skills but also a multidimensional learning process that supports cognitive (perception, memory, attention, problem-solving) and affective (motivation, aesthetic perception, self-efficacy) development. The interaction between these processes, their contributions to learning, and their optimization in educational settings constitute the primary research concerns of this study.
This research employs the descriptive literature review method, systematically examining theoretical models and empirical studies on the cognitive and affective dimensions of music education. Findings indicate that music education enhances cognitive abilities by improving memory capacity, strengthening attention mechanisms, and positively influencing academic performance. In terms of affective processes, music education increases motivation, fosters aesthetic perception, and helps regulate performance anxiety. In conclusion, music education is identified not merely as an artistic activity but as a fundamental pedagogical tool that supports both mental and emotional development. Based on these findings, it is recommended that music education be more systematically integrated into educational curricula to maximize its interdisciplinary benefits.
